با دیدن عکس های فیلم ال کامینو: یک فیلم برِکینگ بَدی»، دستپاچه نشوید و لایک نکنید. دیالوگ والتر به جسی در زیر این عکس، حرف بنده به خود فیلم و سازندهٔ آن است. دوستان ِ دوستدار ِ سریال برِکینگ بَد» و کمی کلی تر، خیل عظیم عجیبی که سریال دیدن را معادل مطالعات سینمایی می پندارند و به کلی ماهیت مصرفی» هر نوع سری محصولات را از یاد می برند، درجا لایک نکنند. با تمام آن چه از کلیات و برخی جزئیات سریال می دانستم، فیلم ال کامینو» را دیدم و اگر وقت و حوصلهٔ اضافی داشتم که درباره اش نقدی در نشریات سینمایی بنویسم، عنوان اش می توانست چنین باشد: مهمل را با ذکر مثال، تعریف کنید»!
.
به جلوه‌های مختلف دور هم باشیم» در سینمای ایران می توپیم و حواس مان نیست که دنیا دارد به همین سمت پس می رود. شخصیتی که با یادآوری اسارت اش در قفس حتی وسط درگیری هم اشک اش جاری می شود، مثلاً قهرمان/ضدقهرمان است و دوئل کاملاً کور و خلق الساعه بین او و یکی از دو شریک ی اش، برای ویکی پدیا و حضرات مورخ و منتقد، کافی ست تا فیلم را نئووسترن» تلقی کنند!
.
سر زدن ِ تک سکانسی ِ والتر وایت به دنیای فیلم، لابد به عنوان آدم اصلی سریال برای هر بینندهٔ سریال مانند ناگهانی دیدن ِ یک ستارهٔ محبوب اش در اماکن عمومی، مهیج است و حضور تک پلانی ِ دوست-دختر جسی هم لابد تماشاگر/هوادار را به جیغ و هورا می اندازد
.
اگر هنوز تردید دارید که دنیا با انتقال بازی های سری دوزانهٔ صنعت سریال سازی به سینما دارد پس می رود، این تکه از یک ریویو دربارهٔ فیلم را بخوانید:
"گرچه فیلم حال و هوا و سبک بصری متفاوتی دارد و ضرباهنگی سریع تر از اغلب قسمت های سریال (که از یک فیلم بلند همین انتظار می رود) به لطف فیلمنامه و کارگردانی استادانهٔ وینس گیلیگان و بازی جسورانه و قوی و چندلایهٔ ارن پل، این مؤخرهٔ افزوده شده کاملاً ارزش برند زدن به سیم آخر» (یا همان برِکینگ بَد») را دارد"/ ریچارد روپر در 'شیکاگو سان تایمز' /ترجمهٔ رضا حسینی
.
خب، روراست اگر خالق آن سریال، کارگردان همین فیلم است که مدل ماشین زیرپای جوان-اول اش شده نام فیلم و تصمیم های کاملاً تصادفی و بی نگرش این جوان - مثل روش های چلمنانهٔ تهیهٔ هزار و هشتصد دلاری که کم دارد- یا کلیشه هایی چون بازی ان و کُلفَت کُشی زندانبان، نهایت توان قصه سازی این کارگردان است، پس منوچهر هادی هم فیلمساز/سریال ساز قابلی ست. اگر بازی چندلایه همین عملیات گشادسازی ِ حفره های بینی ست، پس محمد صادقی در خواب و بیدار» هم باهوش ترین پلیس تاریخ سینمای دنیاست
امیر پوریا.
درباره این سایت